Rijtest 2025 Suzuki Swift: Gedestilleerd autorijden

De Suzuki Swift is bijna onlosmakelijk verbonden met het Nederlandse straatbeeld. Dat maakt onze hamvraag natuurlijk erg makkelijk. Hoe komt dat? Is het kleine stadsautootje gewoon echt zo goed? Of heeft Suzuki het beste marketingteam in Nederland?

Wat is de Suzuki Swift

Je hebt er vast wel eens van gehoord. Zelfs mensen die niets van auto’s weten of er interesse in hebben, weten wat een Suzuki Swift is. Het is een kleine auto, ter grootte van een Toyota Yaris, Volkswagen Polo of Renault Clio. Een auto uit het zogenaamde B-segment. Oftewel een kleine stadsauto waar je ook langere ritten in comfort mee zou moeten kunnen maken. We komen er later op terug of dat hier dan ook het geval is.

Een kleine stadsauto is het sowieso. De auto is slechts 3860 mm lang, 1735 mm breed en 1495 mm hoog. Vele malen kleiner dan de genoemde rivalen. Én met een kleinere draaicirkel van slechts 9,6 meter. Dat kleine formaatje heeft nog een voordeel: het gewicht. De Swift weegt 919 kilogram. Dat is 126 kilogram minder dan de eerstvolgende concurrent, de Hyundai i20. Nu zullen we je vast niet hoeven te vertellen dat dat echt ontzettend veel scheelt.

Een gloednieuwe atmosferische driecilindermotor met een inhoud van slechts 1,2 liter voorziet in de aandrijving. 81 pk en 112 Nm koppel worden naar de 185 mm, 16-inch voorwielen gestuurd. Nu is dat niet veel; sterker nog, voor moderne begrippen is het gewoon erg weinig. Maar nu moet je niet denken dat er geen pit in de Swift zit. In feite is die net zo energiek als Taylor Swift tijdens een concert. Dat energieke gedeelte komt wellicht ook door de hybride aandrijflijn.

De nieuwste Suzuki Swift is namelijk een mild-hybride. Dat betekent geen stekker. In plaats daarvan draagt de auto zelfstandig zorg voor haar acculading, die op zijn beurt kan zorgen voor een kleine acceleratieboost bij lage snelheden. Ook voorziet het hybride systeem in stroom voor andere delen van de auto, zoals het nieuwe 9-inch infotainmentscherm en de verlichting. Daardoor kan de kleine benzinemotor zich bezig houden met hetgeen waar hij voor bedoeld is.

Binnenin is er genoeg plek voor vier volwassenen, vijf als er één heel smal is. Hoofdruimte zal je in elk geval genoeg hebben. Ik, met mijn niet-lange 1,65 m, kan makkelijk twee vuisten tussen mijn hoofd en dak kwijt, zelfs als de stoel op de hoogste stand staat. Als dat nog geen acceptabel consumentenadvies is, dan weten wij het ook niet meer. Heb je niet zoveel vrienden en neem je liever boodschappen mee? Dat kan ook. De achterbanken kunnen makkelijk plat, maar zelfs met die omhoog heb je beschikking tot 265 liter ruimte. Als alles plat gegooid zou worden, groeit dat tot 980 liter.

Hoe rijdt de Suzuki Swift

Dus, een miniatuur stadsauto met een buitengewoon laag gewicht en een kleine motor. Nu denk jij zeker dat die abominabel rijdt op de snelweg. Dan heb je het mis! Eigenlijk kom je niks te kort. Windgeruis merk je wel, maar het is niet onwijs storend – niet zo erg als bij sommige auto’s die acht keer duurder zijn. Behalve dat heb je geen last van zijwind, zolang het binnen de perken blijft natuurlijk. Voor een goede test reden we de Afsluitdijk op. Nu zal ik de eerste zijn die toegeeft dat je er daar wel wat van merkt, maar alsnog minder dan we verwacht hadden.

Ondanks de vijf versnellingen draait het motortje met 100 km/h slechts zo’n 2250 toeren per minuut. Dat betekent op zijn beurt weer een lekker rustige rit én een erg laag verbruik. Gemiddeld hebben we in onze testweek maar één liter voor iedere 25 kilometer verbruikt. Nu hebben we veel snelwegkilometers gemaakt, maar ook in de stad is het verbruik nooit onder de 1/19 gekomen.

Sturen gebeurt via een elektronische bekrachtiging, maar voelt ondanks dat vrij levendig. Lekker direct en je krijgt hier zelfs een glimp van feedback. Dat zorgt gewoon voor een lekker sturend wagentje. Wat daarbij helpt, is de demping. Het chassis is vrij strak en gelukkig heeft Suzuki de neiging weerstaan om er dan ook strakke dempers op te monteren. Het resultaat is een auto die leuk en responsief rijdt, maar nooit té strak of zenuwachtig aanvoelt. Complimenten naar Suzuki.

De driecilinder in de Swift is een opzichzelfstaande schatkamer. De respons op het gaspedaal is heerlijk, het opbouwen van de toeren gebeurt sneller dan je zou verwachten en als je dat doet, komt er ook nog eens een geinig geluidje uit. Klinkt het dan ook echt supermooi? Nee, dat niet, maar dat kan je logischerwijs ook niet verwachten. Het geluid heeft wel het geestdriftige mee van een kleuter die zijn eigen ijsje mag kiezen. Leuk en belonend. Verder is het erg fijn hoe je in de Swift nooit echt te hard rijdt. Alle pret tijdens je rit gebeurt terwijl je volkomen legaal rijdt. En als je dan toch zou moeten remmen, weet dan dat de remmen méér dan krachtig genoeg zijn om snel tot stilstand te komen. Nu we erover nadenken: die remmen kunnen nog wel eens het ding met het meeste “vermogen” zijn in de hele Suzuki Swift.

Is er dan niks aan te merken op het rijden van een Suzuki Swift? Nou, niet helemaal. Laten we het even hebben over de versnellingsbak. Of eigenlijk de koppeling. Die grijpt pas de laatste paar millimeter van het pedaal aan. Bovendien is het “gevoel” in het pedaal verwaarloosbaar. Het gevolg is dat je als bestuurder bijna aan het gokken bent hoeveel gas en koppeling je moet geven. Op momenten ronkt het motortje dan als een malle. Andere keren slaat de auto gewoon af. Hierbij voelen we ons verplicht te zeggen dat als je het perfect doet, het wel bevredigend is. Maar die momenten zijn zeldzaam. En waarschijnlijk ben je zo enthousiast erover dat je het volgende verzet weer verprutst.

Sterke punten

Het benoemde stuurgedrag geven we nog eventjes een tribune. Rijden met de Swift is gewoon echt leuk. Hoewel het autootje staat voor eenvoud, kan het je gewoon echt goed vermaken op een leuke weg. Door die genoemde kleine draaicirkel gooi je hem in alle bochten die je kan zien en wordt manoeuvreren overal gewoon leuker.

Wat daarbij helpt, is dat gewicht. Onderschat het voordeel van een lager gewicht niet. Het betekent dat je later kan remmen en meer snelheid mee kan nemen in bochten. Ook betekent het minder slijtagedelen. Je remmen slijten minder hard, net zoals je banden en op de lange termijn zelfs je motor. Omdat die dus minder gewicht hoeft te verzetten. Van een lichtere auto wordt iedereen gewoon beter. Meer auto’s zouden zo moeten zijn.

Nu we alle voordelen op het gebied van rijden met een auto met een miniem gewicht hebben voorgelegd, kunnen we het – zoals typische Nederlanders – hebben over het financiële plaatje. Je hebt al een Swift voor minder dan €20.000,-, al komt dat door een actie die het merk momenteel heeft. Verzekeren is natuurlijk verplicht. De Swift verzeker je al vanaf iets meer dan twintig euro in de maand. Ga je voor allrisk? Dan betaal je iets meer dan vijftig euro. Natuurlijk moet je in Nederland wegenbelasting betalen. Maar omdat het ding dus weinig massa heeft en weinig uitstoot, betaal je ongeveer €33,- per maand daaraan. Dan het onderhoud. Dingen zoals remschijven kosten je maar €66,98 voor een set. Voor remblokken betaal je voor een set maar €67,56. Mocht je een bandenwissel nodig hebben, dan kosten Michelin-banden in deze maat (185/55/16) je op het moment van schrijven nog geen €140.

Zwakke punten

ADAS is sowieso een nadeel. We snappen dat het moet zorgen voor een veilige rit, maar in de praktijk is het voornamelijk vervelend. In de Swift is het uitzetten van de software niet bepaald gemakkelijker gemaakt. Uit het instrumentenpaneel steekt rechts een staafje uit. Daar moet je op drukken, draaien en doen tot het reageert. Dat kan alleen als je stilstaat, anders dan bij zo’n beetje alle andere fabrikanten. Gelukkig heeft Suzuki door dat dit niet ideaal is en bevestigen ze al dat er een snelkoppelingstoets komt.

Over de koppeling hebben we het al gehad. Die is vooral heel anders dan je gewend bent van andere auto’s en door het hoge aangrijpingspunt voelt die alsof die versleten is, ook al had onze testauto nog geen 6000 kilometer erop zitten.

Over die koppeling gaan we verder geen woorden vuil maken. Waar we dat wel aan gaan doen is de lichtsensor. Dat is dat ding dat daglicht opvangt en aan de hand daarvan de interieurverlichting aanpast. Het beïnvloedt voornamelijk de helderheid van je infotainmentscherm en het instrumentarium. In de Suzuki Swift is het zo dat die gewoon té gevoelig is. Rij je op een normale dag onder een viaduct, dan gaat de verlichting al op nachtstand. Doe je dat een aantal keer en de schermen krijgen wat weg van een lichtshow. Nu kan je ze vastzetten in dag- of nachtmodus, maar dan zie je overdag niks van je rijdersinfo, óf je wordt ’s avonds verblind.

Wat kan je verwachten

Nou, behoorlijk veel eigenlijk. Zoals beschreven heb je al een Swift voor minder dan €20.000 (op moment van schrijven). Dat maakt het een van de goedkoopste auto’s die je kan kopen. Voor dat geld krijg je een hele serie aan veiligheidssnufjes, LED-verlichting, keyless entry -en go, draadloze Android Auto en CarPlay, airco, elektrische ruiten en spiegels. Het punt is wel duidelijk, denken we. Je rijdt dan de Swift in ‘Comfort’-trim. Als je iets meer te besteden hebt, kan je kiezen voor de ‘Smart’-specificatie. Dan krijgt men: betere hifi, verwarmde voorstoelen, zestien inch velgen en een leren stuur.

Ga je voor de best uitgeruste versie van de Swift? Dan betaal je €25.899,-, maar daar krijg je net zoals bij de rest dus gewoon €2300,- korting op bij de dealer. Ga je ze vergelijken? Dan zie je dat je op de duurste uitvoering lederen stoelen kan krijgen, je airco wordt een automatische climate control en er is vele malen meer in zwart afgewerkt. Delen zoals de grille, velgen en logo’s.

Conclusie Suzuki Swift

De Suzuki Swift is al jaar en dag een toonbeeld in het B-segment. Eenmaal gereden te hebben, merk je al heel snel dat je écht niks tekortkomt. Sterker nog, hij is fijner en leuker dan auto’s die het dubbele kosten.

Dat is geen overdreven steek onder de riem, maar een simpel feit. Een Suzuki Swift is een auto die je kiest met je hoofd, én een die je autoliefhebbershart sneller kan laten kloppen. Een zeldzame combinatie. Lekker simpel doch geciviliseerd. Gedestilleerd autorijden noemen we dat.

Het fijne is dat er geen onvergefelijke punten zijn. De ADAS-“toets” is vervelend, maar wordt opgelost. De hoge koppeling is flink wennen, maar zoals beschreven – als je het goed doet – prima in gebruik. Dan blijft er eigenlijk alleen de lichtsensor over. Voor ons zou dat geen reden zijn om de auto te laten staan. Daar is hij veel te charmant voor./