Wie zegt dat het leven van rijke mensen niet zwaar is, heeft de volgende situatie nog niet bedacht. Stel je voor, je wil graag in stijl, achterover zittend naar de andere kant van het continent reizen terwijl je gemasseerd wordt en je TV kunt kijken, maar je hebt hoogtevrees en géén NS-Dal abonnement. Dan moet je dus met de auto. Voor die mensen is de Range Rover LWB. Inclusief gangpad, exclusief persoon met snacktrolly (jammer genoeg).
| Sterke punten | Zwakke punten |
| + Interieur | – Gasrespons |
| + Luxe | – Verbruik |
| + Snufjes | – |
Wat is de Range Rover LWB?
Wij hoeven jullie natuurlijk helemaal niet uit te leggen wat een Range Rover is. We hoeven dus niet te zeggen dat het het paradepaardje van de Land Rover familie is en dat het de top-of-the-range auto is die je van het concern kan kopen. Wij hoeven ook niet uit te leggen dat er een hele lange tijd geen concurrentie was voor dit type auto. Zeker niet voor de LWB (Long Wheel Base). Tegenwoordig komt er al het een en ander in de buurt. Denk aan de Mercedes-Benz GLS of de BMW X7. Maar, wij kunnen u vertellen dat die op veel plekken waar de Range wel zal komen, nooit zullen arriveren.
Het ontwerp van de Range Rover is helemaal gladgetrokken. Letterlijk. Het is alsof Gerard Joling nog één laatste facelift heeft genomen. Alle vouwtjes, randjes en hoekjes zijn eruit. Zo eindigen we met een extreem gladde en ballonvormige luxewagen. Hebben we ooit zoiets gezien? Nee. Vinden we dit ontwerp cool? Absoluut. Het is typisch Brits en toch modern. Alsof Londen is omgesmolten en in de mal van een auto gegooid is. Ons favoriete detail is de volledig onzichtbare knipperlichten aan de achterkant. Gaat u ze maar eens zoeken op de foto en dan komen we zo bij u terug.
Wij reden met de Range Rover Autobiography LWB P460e. Dit is de luxe uitvoering van de lange wielbasis Range Rover met de instappermotor die niet alleen het goedkoopst is, maar ook nog eens de op-één-na krachtigste. De drieliter zescilinder turbomotor die samenwerkt met een PHEV systeem levert een totaalvermogen van 460pk. 0-100 gebeurt hierdoor in 5.8 seconden en je totale elektrische range (haha) is volgens de fabriek 108km. In het echt komt het meer uit rond de 80, als je bijvoorbeeld ook snelwegen gebruikt. Het verbruik is, alleen als de accu leeg is, erg ongezellig. 1 op 8 is dan niet vreemd. Jammer genoeg worden deze wagens vaak gebruikt voor lange stukken rijden, dus dan is de accu vaak leeg. Jammer, voor als je een zakenpersoon bent die op de centen wil letten.
Hoe rijdt de Range Rover LWB?
Kijk. Als ik een reguliere autojournalist zou zijn, zou ik nu zeggen dat dit een auto is waarin je niet zelf rijdt, maar waarin je gereden wordt. Maar, dat ben ik niet, dus dat doe ik niet. Het rijden in de Range Rover LWB is alsof je rijdt in een lijnbus maar dan comfortabel. De wielbasis is zo lang dat je de verkeersdrempel alweer bent vergeten totdat je achteras er ook overheen rijdt. Hij is zwaar, lang, breed en hoog. Hij is enorm. Toch is het allemaal relatief makkelijk onder controle te houden. Hij is vlot, maar niet snel. Hij helt over en zakt in, maar niet storend. Alleen bij écht sportief rijgedrag, merk je dat de Range in paniek raakt. Maar, laten we eerlijk zijn, daar is hij ook niet écht voor gemaakt.
Ondanks zijn enorme formaat, is de Range goed te manoeuvreren. Het stuurwerk is licht en de draaicirkel verrassend klein. Je merkt dat de remmen hard moeten werken, maar uiteindelijk komt alles goed. De motor is stil en de hybride- en benzine aandrijflijn zijn goed op elkaar afgestemd en schakelen naadloos. Ook de versnellingsbak schakelt naadloos. Het enige wat ons tegenviel, was de gasrespons. Bij een beetje gas, gebeurt er eventjes niks. Dan geef je iets meer gas en dan gebeurt ineens alles tegelijkertijd. Jammer voor de CEO achterin die nu koffie op schoot heeft. Want: dit een auto is waarin je niet zelf rijdt, maar waarin je gereden wordt.
Lekker luxe liggen in de LWB
Nu begint de lol pas echt. Ik heb mij natuurlijk ook laten vervoeren als een fabrieksdirecteur achterin de Range. We vinden daar twee megaluxe stoelen die van alle gemakken voorzien zijn. Massage? Natuurlijk. Volledig neerklappende rugleuning met voetensteunen? Uiteraard. Verkoeling én verwarming? Zonder twijfel. Er is zelfs een glazen panoramadak en twee televisies waaraan je oprecht je Playstation of andersoortig multimedia-apparaat kan aansluiten. Er is namelijk niet alleen een volwaardig stopcontact achterin, maar ook nog eens een HDMI-aansluiting.
Het hoogpolige tapijt is fijn en zacht, alles wat je kan aanraken is soepel en mooi leder. De armsteun is elektrisch, want waarom niet. Ook de uitklapfunctie op de armsteun is elektrisch, zodat je geen moeite hoeft te doen voor het openen van je bekerhouders. Niet alleen duurt dit heel lang, maar het is ook nog eens overbodig. Maar dat vinden we niet erg, want het is wel heel gaaf. Soft-Close deuren hebben we ook nog, overigens. Een elektrisch verstelbare hoofdkussens met uitvouwbare hoofdsteunflappen.
Onderweg terug van de fotolocatie heb ik mezelf verwend met de luxe van de achterbank en heb ik even een half uurtje geslapen. Zo kan het dus ook.
Conclusie rijtest Range Rover LWB
De Range Rover LWB is geen auto, het is een rijdend rustoord voor mensen die liever niet zelf rijden (maar dat soms toch doen). Alles aan deze auto schreeuwt luxe, maar dan op fluistertoon. Comfort, stilte en aanwezigheid, hij heeft het allemaal. De gasrespons is traag en het verbruik pijnlijk, maar eerlijk gezegd maakt dat niemand in deze prijsklasse iets uit. De Range Rover LWB is voor mensen die niet per se sneller willen zijn dan de rest, maar wél beter uitgerust aankomen. Kortom: een privéjet op wielen, alleen zonder steward(ess) met champagne.
De Range Rover LWB is verkrijgbaar vanaf 165.239,- euro (in België vanaf 161.240,- euro). Met alle opties erbij komen wij uit op ongeveer 190.000,- euro.
Alle foto’s in dit artikel zijn gemaakt door Sem Berger
