Bezoek bij Zeekr: echte simulatie

Omdat het een jong bedrijf is, zijn simulaties enorm belangrijk voor Zeekr. We zien in totaal drie grote simulatiecomputers die verschillende systemen in een auto kunnen nabootsen. Toepasselijk zijn de simulatiecomputers vernoemd naar Noorse goden — de exacte namen mag je zelf invullen. We geven je wel een hint: er is één simulator die álle systemen in een auto kan nabootsen. Het is de grootste machine en heeft dan ook de meeste functies waarmee de programmeurs kunnen “spelen”. Bedenk even hoeveel systemen er in een moderne auto zitten, dan heb je meteen een beeld van hoe massief die machine is.

Het voordeel van zo’n systeem is simpel: het levert een flinke kostenbesparing op. Softwaretechnisch gezien kunnen ze alles testen zonder dat er een echte auto aan te pas komt. Software voor koplampen, geluiden van knipperlichten, stoelverwarming, navigatie — om maar een paar voorbeelden te noemen. Zie het als de complete kabelboom van een auto, maar dan zonder de auto zelf. Alles is aangesloten op een computer, waardoor enkel de systemen overblijven.  

Vervolgens worden we naar de racesimulator gebracht: het autoliefhebbers-Walhalla. Een peperdure machine die ieder circuit ter wereld kan nabootsen — uiteraard met alle denkbare weersomstandigheden. Zelfs individuele componenten van de gesimuleerde auto kunnen worden aangepast. Een Zeekr 001 FR met de wielen van een zelfrijdende Waymo-taxi? Geen probleem.

Als kind had ik, zoals zovelen, een kek racestuur met pedalen. Daarmee speelde je dan met wisselend succes Need for Speed of Gran Turismo. De simulator van Zeekr kun je het beste omschrijven als Gran Turismo op héél veel steroïden. Een beetje als Lance Armstrong, zeg maar.

Het setje pedalen en stuur dat je thuis hebt, levert waarschijnlijk hooguit tien tot vijftien newton aan feedback. De cijfers van Zeekrs simulator zijn ronduit verstandsverbijsterend: maximaal 37 newton aan kracht op het stuur — dat is 3,7 kilogram voor de liefhebbers van harde cijfers. De pedalen zitten op kleine pneumatische cilinders en kunnen trillen waar nodig. Daarnaast zijn er vier enorme cilinders die jou en de volledige cabine tot wel 1,5 meter kunnen laten uitslaan, met krachten tot 3,5 G van links naar rechts en 2,5 G van voor naar achter.

Om het iets begrijpelijker te maken: stel dat je 70 kilo weegt. De simulator van Zeekr kan zulke extreme krachten genereren dat je tijdelijk 245 kilo weegt. (70 x 3,5 G = 245 kilogram.)

Tot onze verbazing mochten we daadwerkelijk een stukje rijden in die simulator — nadat we de simracers en programmeurs heel lief hadden aangekeken. Een gigantisch projectiescherm vouwt zich om je heen; mijn ogen zien de Nürburgring, maar mijn brein weet nog net dat ik in Göteborg ben. De vier pneumatische armen tillen mij en de cabine omhoog, de besturing wordt ontgrendeld. We kunnen rijden. 

De eerste gedachte is simpel: “Holy shit.” Je perceptie van snelheid raakt compleet in de war omdat je ogen en andere zintuigen een robbertje vechten met je hersenen. Binnen no time rijden we 160 km/h in de simulator. Dan merk je de snelheid wél. Een hobbel in het asfalt en een gigantische schok schiet door de auto.

Het werd me afgeraden om over de kerbstones te rijden — niet omdat de computer dat niet aankan, maar puur om comfortredenen. Uiteraard wil ik dat nu juist ervaren. De eerste bocht komt eraan met een rotvaart van ruim 190 km/h. Insturen, en de auto blijft plakken, maar de banden krijsen hoorbaar om genade. De rolbeweging van het koetswerk wordt feilloos nagebootst en voelt akelig echt. Mijn maag draait mee terwijl ik de rand van het circuit raak. Een enorme klap volgt. Alsof Thor met zijn hamer tegen de flank van de auto slaat — we zijn tenslotte in Zweden, dus de analogie mag.

Even voel ik de achterkant uitbreken, maar het is goed op te vangen. De remmen voelen wat vreemd, omdat je erg veel kracht moet zetten voor er iets gebeurt. Een beetje zoals we dat vaker ervaren bij Mercedes — die hebben daar ook een handje van.

Direct na die eerste bocht besef ik dat ik liever niet wil crashen in dit systeem. Ondanks dat twee mannen alles in de gaten houden en in geval van nood de boel kunnen stilleggen, voel ik een druppeltje angstzweet verschijnen. Via de intercom krijg ik wat instructies; geruststellend, ja, maar de opmerking dat ik “de volgende sector gerust vol gas mag nemen” neem ik niet bepaald letterlijk.

Kort daarna komt het onvermijdelijke: ik neem een bocht te hard, beland in het grind en knal tegen de vangrail. Een van de vele crashes in mijn twintig minuten simracen, overigens. Het is maar een simulatie, maar de whiplash voelt pijnlijk echt. Op dat moment voelt mijn rug als een olympisch zwembad en klopt mijn hart in mijn keel.

Wanneer het eindelijk stopt, besluit men dat de échte simracer mag laten zien hoe het moet. De beste man rijdt nonchalant, met een typisch Zweedse koel over zich heen. Zes minuten en 49 seconden later heeft hij een ronde op de Nürburgring neergezet — fans weten hoe absurd snel dat is. En dat terwijl we onderweg gewoon stonden te kletsen. Zijn ervaring met de simulator is overduidelijk en ronduit indrukwekkend.

Zweedse trots

Na het uitstappen krijg ik complimenten van zowel de simracer als een van de Zeekr-ingenieurs. Die steek ik met plezier in mijn zak, maar wat me vooral bijblijft, is niet mijn rijstijl — het is de simulator zelf.

Systemen zoals deze rijsimulator zijn van essentieel belang voor een merk als Zeekr, maar het zijn de mensen erachter bij wie je de tastbare trots kunt voelen, die het merk maken tot wat het is. Dat klinkt misschien wat overdreven, of als marketingpraat, maar bij de nuchtere Zweden merk je hoeveel dit voor hen betekent. En daarmee voor Zeekr als geheel.

Het merk is jong, ambitieus en barst van de technische kunde. Als dit een voorproefje is van wat nog komt, dan kunnen we van Zeekr nog veel mooie dingen verwachten.